Ядуу сэтгэлгээ гэж...

“Манайхаан төмс мөрөөдөж амьдрахаа больё тэгэх үү. Алим, амтат жүрж мөрөөдөе л дөө.” За миний гэдэс өлсөөд байгаа болхоор жаахан сонин зүйрлэл биччихлээ. Хэхэ. Гэхдээ ер нь бол зүйрлэл гэдгийг нь ойлгосон биз дээ. Хэхэ.

Жинхэнэ хадуурлын бичлэг.

Бичлэг хийнэ, хийнэ гэж гүйсээр байгаад худлаа болох юмаа. Энд чинь түрүү долоо хоног улаан өндөгний баяр болоод, дээрээс нь охины сургуулийн амралт эхлэснээр далимдуулж би нь бас амралтаа авсан биш цаг агаар чинь чухам л зун. Ёооо нар чинь ийм сайхан байдаг билүү гэмээр сайхан халуун дулаахан байлаа. Би ч зүгээр охиноо дагуулаад өдөр болгон л нэг усны эрэг дээр очиж хэвтсээр байгаад тасан хар. 4 сард ингэж харлаж байгаа хүн 8 сард юу болох юм болдоо. Дандаа инээж л явахгүй бол дагз нь юмуу, нүүр нь юмуу ялгагдахгүй л юм болох байхдаа. Хэхэх

Арбатын хүүхдүүд

Хэд хоногийн өмнө номын сан орсон юм. Охиноо номнууд сонгож байх хооронд ээж нь бас орос номын тасагруу очлоо. “Дети арбата”, “Страх” ба “Прах и пепел” гурвал шууд нүдэнд туслаа. Бага байхад аавын номын сан “Арбатын хүүхдүүд” гээд бүдүүн хар ном байгаад л байдаг байсан. Уншина даа гэж боддог байсан ч яг тулахаар яагаад ч өөр ном аваад л уншчихана. Монгол орчуулга байсан болохоор ч тэр үү, эсвэл сэдэв нь хүнддэнэ ч гэж боддог байсан юмуу бүү мэд.. Ямар ч л байсан уншилгүй явсаа өдий хүржээ. Тиймээс номын санд хараад шууд гурвууланг нь авлаа, гэртээ ирээд шууд уншиж эхлээд, өчигдөр дууслаа.

Замд төрсөн бодол

1р үзэгдэл:

Далай эрэг дээрх жижиг хотод хавар иржээ. Үд дунд хэвийн нар жаргах тийшээ хандан тэнгэрийн хаяаг улааруулан харагдана. Тэнгэр дээр бүртийх ч үүлгүй, далайн ус цэлэлзэн намуухан тайван харагдана. Эрэг дээрх жижиг сандал дээр 30 гарч яваа нэгэн эмэгтэй цаасан аягатай кофе уун сууна. Далайн усанд 2 цагаан хун хөвөх ба эрэг дээр нэг бяцхан охин хунгуудад талхны үртэс шидэн, тэрэндээ хөөрч жаргалтай нь аргагүй инээх нь цаанаа л хайр хүрмээр. Сандал дээрх эмэгтэй охиноо хайр шингэсэн харцаар харан инээмсэглэх ба үе үе өндөлзөх нь охиныг усруу унахвий гэж болгоомжлох нь илт.

Welcome to the world, my precious!

Оройтсон ч гэсэн бүх хүүхнүүддээ Мартын 8ны баярын мэнд хүргэе ээ!  Горзоок нь баярлах завгүй л өнгөрлөө. Мартаар угаасаа аавын минь төрсөн өдөр байдаг болхоор давхар баярладаг юм. Тэгсэн Мартын 8ны өглөө фэйсбүүкээ нээсэн чинь хайрт дүүгийн минь профайл дээрх үгс бичээстэй байхыг хараад сэтгэл хөдлөөд золтой л уйлсангүй. Миний хөөрхөн дүү цаана чинь хоёр дахь удаагаа аав болжээ. Бэр маань аавын маань төрсөн өдрөөр Цацрал хэмээх хөөрхөн охин төрүүлсэн байна. Хэхэ.

Бөөн төлөвлөгөө!

Би гэж нөхөр ерөөсөө бичлэгний сэдэв орж ирэхгүй юм. Хэхэх. Энэ Болжмор, Фрий, Жиргээ гэх мэт нөхдүүд нээрээ мундаг юмаа. Бичлэгнүүд нь цаанаасаа ундраад л байх юм. Хэхэ. Энд нэг ажилдаа түүртсэн, өндөр бүдүүн хүүхэн л гүйж байна даа. Зун монгол явна. Азны Коля! Би ч өдөр тоолоод л сууж байна.

За амьдралыг бол шийдчлээ!

Өдөр ажил дээрээ сууж байсан чинь ээж мэссэнжэрт ороод ирэв. Юу байна, сайн уу гээд л яриа уг нь нормаль эхлэсийн. Тэгээд дүүтэй чинь ярьсан сайн байгаа гэнэ энээ тэрээ гээд л ойр зуурын сонин бичээд. Би жаахан зав муутай байсан тул аан, тийм үү, аанхаан, ойлголоо, тийншд гээд л бүр таг биш, гэхдээ бас яг ярианд оролцоогүй товч бөгөөд тодорхой хариулаад л байв. Тэгсэн нэг мэдсэн ээж бөөн уур болчихсон байна. Гайхаад яасан ийсэн гэхийн зуургүй л чухам ийм охинтой байснаас байгаагүй нь, эх охины тангараг тасрав ухааны юм яриад л гараад явчихав даа. Хэхэх. Ганцаараа ярьж байгаад л, ярьсан юмандаа уурлаад л, алга болж өгдийн байна. Энэ ээж нээрээ! Хэхэхэ. Бичсэн зүйлийг нь эргээд уншсан аавтай муудалцаад, тэр уураа л гаргасан юм байна гэж ойлголоо. Би угаасаа дандаа аавынхаа талд ордогийн. Хэхэ. Маргаашнаас нэг утсаар ярья даа.

Бичлэгний оронд...

Нэг блог нээсэн болоод хаячихдаг, бичлэг оруулахгүй…  Би нээрээ аймар залхуу болж байна аа.

Ядаж байхад ком дээрээ кириллээр бичиж чадахаа больчихсон чинь бүүр тэнэг байна аа. Миний муу будуун хар найз уг нь намайгаа зовоохгүй ажилаал байсан. Гэхдээ сүүлд асах гэж наян жил, унтрах гэж бүүр их юм болдог болоод. Хэхэх.

Remember, we are destinied to be the best!

Дээрхи үгийг намар монгол яваад буцах гэж байхад найз минь надаа хэлсэн юм. Онгоцонд хэлсэн үгийг нь бодон, бодон суулаа.

Нээрээ би сүүлийн үед ажилдаа түүртээд  нэг л их стрессдсэн хүн. Нэг л их юунд ч юм бүү мэд зовсон, шаналсан, сэтгэлээр унасан хүн л яваад байж. Хэхэ. Тэрийгээ өөрөө ч мэдэхгүй. Тэгэхэд найз минь надтай 7хон хоног уулзахдаа энийг мэдрээд сэтгэлийг минь ганцхан үгээр сэргээж чаджээ. Хэхэх. МИНИЙ хонгор найз мөн дөө!

Бид 2 уг нь хамаатан үеэлүүд юм байгаан. Ганцхан насны зөрүүтэй болхоор хар багаасаа биенээ хань татсаар өссөн.